شـــب هایم عجیب درد میکند . . . ! حتی دردهایم هم درد میکند . . . ! ایــن روزها از جـــنس دردم . . . عـــلاجی نیست . .. بــاکی نیست . . . پر دردی هم عــالمی دارد . . . ” درد ” خودش درد ندارد . . . این بـــی هــــمدم بودن است که درد را به رخ آدم میکشد . . . ســرم درد میکند از این هــمه ســـردرگمی . . . از این هـــمه سرگرمی های پـــوچ . . . چشــمانم سوز دارد . . . نــــه سوز سرما ! نه ! بلکه چـــشمانم میسوزد از این هــــمه آلـــودگی فکر و ذهن . . . کــاش دنیـــا هم مکثی میـــکرد . . . کــاش دنیـــا هم سرعت گیر داشت . . . کــاش توقف میکرد انـــدکی در برابر غـــم هایم . . . هه انگار عـــادت کرده ام به غصه خوردن . . . ! از تمام شیـــرینی های دنـــیا , این غـــصه ی تـــلخ بود که نصیب مــــن شد . . . از بچگی “تلخی” را دوست داشتم . . . امـــا نه تا این حد که تـــمام زنــــدگیم بشود یـــک تـــلخی بـــــــی پایان . . . اما باز هم به خودم افــتخار میکنم که تا به حال قــهوه تلــخ غـــم هایم را به هـــیچکس تعارف نکردم . . . همـــیشه تلخی هایم را در پس شیــــرینی لــــبخند قـــایم کرده ام . . . لبخند را هدیه دادم به دیـــگران و غـــم هایم را برای یـــادگـــاری پیش خودم نگه داشته ام . . . ! در زنـــدگی از کسانی که تـــوقع داشتم هـــیچ نـــدیدم … شــــاید . . . شاید به خاطر همین است که اکنون همانند لــاک پــشت در خودم قایم میشوم و مسیر زندگی را آهسته و با احتیاط طی میکنم . . . مـــــن از غــریبه ها نـــمی ترسم . . . بلکه از غــریبه های آشـــنا مـــی ترسم . . . آن هایی که زمانی آشـــنا بودند ولی “غریبه” رفـــتند . . . در زنـــدگی دشمن ها چه نــــزدیک و دوست ها چه دورند . . . . و بـــدخواهان چه بســـیار هستند و طــرفداران چه کـــم . . . شـــاید تــــنهایی ما انسان ها از این دور بـــودن ها و کم بـــودن هاست . . . امـــا به راستی به چه کـــسی میتوان اعتماد کرد ؟ به چه کســی میشود نــزدیک شد و بعد پشیمان نشد ؟ آیـــا دیگر اعـــتباری برای انسانیت هست ؟ دلـــم گرفته است از این همـــه بـــی وفــایی . . . بــــی اعتمادی . . . بـــی اعــتباری . . . چـــرا تا وصـــال هست جــــــــدایـــــــــی ؟ چـــرا تا رضـایت هست خیــــــانـــت ؟ چـــرا تا لـــبخند هست اخــــم ؟ چـــرا روز به روز قیمت اجناس بالا میرود ، ولی ارزش انسان ها پــــایـــین . . . ؟ دیگر خســـته شده ام از این همه تــظاهر…دورویی و حیــــله . . . از این هــمه نـــــقاب های بــــره مانند که صورت گـــرگ را پـــوشش می دهد ! خـــسته شده ام از آدم هایی که برای صـــعود خودشان نردبانــت میکنند …. و وقـــتی که به اوج رسیدند برایـــشان غـــریبه ای میشوی گــــمنام . . . خــــدایا می بیــــنی روزگــارمان را که چه سریع با ســیاهی ترکیب شده …. ؟ بیــــا و لــــطفی کن . . . خودت رو ســـپیدمان کن در بـــرابر این هـــمه ظــلمت گــناه . . . مگر خودت در کتاب آســـمانی ات نگفته ای که خداوند با صــابرین است ؟ بــــاشد صـــبر میکنیم در برابر این دردها , این غم ها . . . ولـــی تــــو هم دســـتمان را رهــا مکن . . . نـــگذار که غـــرق شویم در این دریای پــر عـــمق مشـــکلات . . . خــــدایا در زنـــدگی مهر کسی را در دلـــمان بیــنداز که همچون خودت مهــربان و بـا وفـــا باشد . . . نـــگذار مهـــرمان پیـــش یک بــــی مهر جا بــماند . . . نـــگذار درگیـــر کسی شویم که درگیر دیگری ست . . . خـــدا جـــونم یک نـــگاهی به بـــندگانت بکن . . . بـــبـــین مــــا هم ، چون خودت تـــــنهاییــم . . . پــــس هـــوایمان را در این تــنهایی ها و ســـردی های روزگار داشته باش . . .
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
